WRÓĆ DO LISTY

Wiatr w żagle. Zasada 10H a potencjał lądowej energetyki wiatrowej w Polsce

Fundacja Instrat Analizy

W niniejszym raporcie specjaliści z Fundacji Inicjatyw Strategicznych omawiają Zasadę 10H, która została wprowadzona jako narzędzie regulacji odległości wiatraków od domostw ludzkich oraz miejsc ochrony przyrody. Dokument porusza kwestię jak tzw. „ustawa wiatrakowa” wstrzymała rozwój energetyki wiatrowej oraz przedstawia kilka scenariuszy, których wprowadzenie mogłoby kilku- lub kilkunastokrotnie zwiększyć potencjał lądowej energetyki opartej na wietrze. Obecnie nawet 99,7% powierzchni Polski jest wykluczone z realizacji kolejnych inwestycji. Liberalizacja tej zasady mogłaby powiększyć ten obszar do 7,08%, co oznaczałoby nawet 25-krotnie większą dostępność terenów. Zgodnie z celami klimatycznymi Unii Europejskiej rozwój OZE, w tym omawianej w tym dokumencie lądowej energetyki wiatrowej jest niezbędne.

Autor/ka opracowania: Marcin Osuch

Raport z dnia: 30/05/2021


Data umieszczenia w bazie

22/01/2023

Instytucja

Fundacja Instrat

Autorstwo

Paweł Czyżak, Maciej Sikorski, Adrianna Wrona

Liczba stron

12

Język raportu

polski

Tagi
Zasady korzystania
Licencja CC BY-SA 4.0

flag Najważniejsze wnioski
arrow down arrow up


W maju 2016 roku wprowadzono ustawę o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych, w której umieszczono tzw. zasadę 10H. Oznacza ona, że każda nowa turbina wiatrowa nie może znajdować się w odległości mniejszej niż 10-krotność swojej wysokości do najbliższych zabudowań mieszkalnych czy wybranych form ochrony przyrody. Oznacza to, że turbina wiatrowa musi znajdować się w odległości 1,5 – 2 km od wyżej wspomnianych obszarów, co wyklucza ok. 99,7% powierzchni Polski.

Autorzy raportu omawiają 3 scenariusze liberalizacji ww. ustawy, co może spowodować włączenie dodatkowych kilku- lub nawet kilkunastu dodatkowych procent powierzchni Polski. W aktualnie istniejącej formie 10H moc zainstalowaną w wiatrakach szacuje się na ok. 8,7 GW i dodając do tego aktualnie realizowane inwestycje zatrzyma się w okolicy 10 GW. W zależności od wybranego scenariusza moc ta mogłaby wzrosnąć od 44 do nawet 54 GW.

Już najbardziej restrykcyjna z omawianych symulacji – scenariusz 1 „Ochrona przyrody” pozwoli na wprowadzenie dodatkowych 36 GW energii z wiatraków postawionych na dodatkowych 7% dostępnej powierzchni. Następny scenariusz „Liberalizacja” jest nieznacznie lepszy – 37 GW i podobna powierzchnia Polski. Ostatni scenariusz „Maksimum potencjału” zakłada pozyskanie nawet 46 GW dodatkowej energii i aż 11% więcej powierzchni użytkowej niż w przypadku zasady 10H.

Nowelizacja ustawy spowoduje zwiększenie obciążenia administracyjnego, co wpłynie na opóźnienie rozwoju projektów, ograniczając moc do 12-13 GW w 2030 roku, co może być niewystarczające do spełnienia celów klimatycznych UE. Należy także uwzględnić fakt, że za rozwojem turbin wiatrowych musi podążać także rozbudowa i renowacja sieci elektroenergetycznych.

spis tresci Spis treści
arrow down arrow up


Spis treści

  • Główne wnioski
  • Energia wiatrowa w Polsce w kontekście celów klimatycznych UE
  • Plany liberalizacji zasady 10H
  • Wpływ nowelizacji 10H na potencjał wiatrowy
  • Tempo rozwoju elektrowni wiatrowych

multimedia Multimedia
arrow down arrow up


Omawiane scenariusze liberalizacji zasady 10H (str. 11)

Wprowadzenie zasady 10H zahamowało rozwój energetyki wiatrowej (str. 5)

multimedia Powiązane artykuły
arrow down arrow up


  1. Jak zasada 10H ogranicza rozwój energii wiatrowej w Polsce?   https://klimat.rp.pl/zielone-technologie/art17078861-jak-zasada-10h-ogranicza-rozwoj-energii-wiatrowej-w-polsce  07/06/2021
Chcesz dodać swój artykuł?
Prześlij go na adres mailowy Redakcji redakcja@klimatycznabazawiedzy.org

related

Powiązane materiały w bazie