Emissions Gap Report 2021
Jaka jest różnica między wymaganymi zmianami, a prowadzoną polityką światową?
Raport z dnia: 26/10/2021
Program Środowiskowy Organizacji Narodów Zjednoczonych, (ang. United Nations Environment Programme, UNEP) 27 października 2022 roku opublikował Emissions Gap Report 2022. Raport głosi, że że świat wciąż nie osiąga celów klimatycznych z Paryża, bez wiarygodnej ścieżki zatrzymania wzrostu globalnej temperatury na 1,5°C. Tylko pilna transformacja całego systemu może zapobiec przyspieszeniu katastrofy klimatycznej. Raport analizuje, jak przeprowadzić tę transformację poprzez działania w sektorach zaopatrzenia w energię elektryczną, przemysłu, transportu i budownictwa oraz systemów żywnościowych i finansowych.
Raport z dnia: 27/10/2022
14/12/2022
UNEP, UNEP Copenhagen Climate Centre (UNEP-CCC)
132
angielski
Trzynasta edycja raportu o luce emisyjnej jest świadectwem nieadekwatnych działań wobec globalnego kryzysu klimatycznego i wezwaniem do szybkiej transformacji społeczeństwa międzynarodowego. Od 26. Konferencji Stron Organizacji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (COP 26) poczyniono bardzo ograniczone postępy w zmniejszaniu ogromnej luki emisyjnej do 2030 roku, czyli zmniejszaniu różnicy między obiecanymi redukcjami emisji a redukcjami emisji potrzebnymi do osiągnięcia celu zatrzymania wzrostu temperatury Ziemi z Porozumienia paryskiego.
Nowe i zaktualizowane wkłady ustalone na poziomie krajowym (NDC) przedłożone od czasu COP 26 zmniejszyć prognozowane globalne emisje gazów cieplarnianych w 2030 r. tylko o 0,5 gigatony ekwiwalentu CO2 (GtCO2e), w porównaniu z prognozami emisji opartymi na zobowiązaniach sprzed COP 26.
Kraje nie są na dobrej drodze do osiągnięcia nawet wysoce niewystarczających w skali globalnej wkładów krajowych, zwanych NDC. Globalne emisje gazów cieplarnianych w 2030 r. na podstawie obecnych polityk szacuje się na 58 GtCO2e. Luka we wdrażaniu w 2030 r. między tą liczbą a NDC wynosi około 3 GtCO2e dla NDC i 6 GtCO2e dla warunkowych NDC (takich, których implementacja zależy od różnych warunków, jak na przykład tempo redukcji emisji w innych krajach, skuteczność dostępnych rozwiązań technicznych czy środków finansowych lub skuteczność ustawodawcza w kraju).
Większość członków G20, którzy od 2020 r. przedstawili bardziej rygorystyczne cele NDC, właśnie rozpoczęła wdrażanie polityk i działań mających na celu osiągnięcie nowych celów. Szacunkowe prognozy emisji dla członków G20 w 2030 r. przy obecnej polityce spadły o 1,3 Gt CO2e w porównaniu z oceną z 2021 r., głównie ze względu na prognozowane redukcje emisji wynikające z Ustawy o redukcji inflacji w Stanach Zjednoczonych Ameryki (około 1 GtCO2e). Łącznie członkowie G20 nie są na dobrej drodze do osiągnięcia swoich nowych lub zaktualizowanych NDC. Ta luka we wdrażaniu wynosi 1,8 Gt CO2e rocznie do 2030 r.
Luka emisyjna w 2030 r. wynosi 15 Gt CO2e rocznie dla ścieżki 2°C i 23 Gt CO2e dla ścieżki 1,5°C. Wymaga to pełnego wdrożenia NDC i daje 66 procent szans na pozostanie poniżej ustalonego limitu temperatury. Jeśli dodatkowo warunkowe NDC będą w pełni wdrożenie, każda z tych luk zmniejszy się o około 3 Gt CO2e.
Przewiduje się, że obecne polityki bez dodatkowych działań spowodują globalne ocieplenie o 2,8°C w XXI wieku. Wdrożenie bezwarunkowych i warunkowych scenariuszy NDC zmniejsza tę liczbę odpowiednio do 2,6°C i 2,4°C.
Aby znaleźć się na dobrej drodze do ograniczenia globalnego ocieplenia do 1,5°C, globalne roczne emisje gazów cieplarnianych muszą zostać zredukowane o 45 procent w porównaniu z prognozami emisji w ramach obecnie obowiązujących polityk w ciągu zaledwie ośmiu lat i muszą nadal gwałtownie spadać po 2030 r., aby uniknąć wyczerpanie ograniczonego pozostałego budżetu węglowego (Jego wartość mówi nam, ile dwutlenku węgla możemy wprowadzić do atmosfery, jeśli chcemy aby wzrost temperatury zatrzymał się na określonym poziomie (poniżej określonego progu).
Jak pokazują te ustalenia, stopniowa transformacja ku neutralności klimatycznej nie jest już dostępną opcją: konieczne są szeroko zakrojone przekształcenia obejmujące całą gospodarkę, aby uniknąć zamknięcia możliwości ograniczenia globalnego ogrzanie do temperatury znacznie poniżej 2°C, a najlepiej – 1,5°C. Każdy ułamek stopnia ma znaczenie.
Raport uwzględnia przekształcenia wymagane w sektorach elektroenergetyki, przemyśle, transporcie i budownictwie. Ponadto bada przekrojowe przemiany systemowe systemów żywnościowych i systemu finansowego, pokazując, że istnieje ogromny potencjał redukcji emisji wykraczający poza obecne zobowiązania dotyczące łagodzenia skutków.
Podziękowania
Słowniczek
Przedmowa
Streszczenie
Rozdział 1 Wprowadzenie
1.1 Kontekst i ramy raportu dotyczącego luki emisyjnej w 2022
1.2 Podejście i struktura raportu
Rozdział 2 Globalne trendy emisji
2.1 Wprowadzenie
2.2 Globalne trendy emisji
2.3 Trendy emisyjne głównych emitentów
Rozdział 3 Składki ustalane na szczeblu krajowym (NDC’s) i zobowiązania długoterminowe: krajobraz globalny i postępy członków G20
3.1 Wprowadzenie
3.2 Globalne zmiany w zobowiązaniach do łagodzenia zmiany klimatu na rok 2030 i później
3.3 Wpływ nowych i zaktualizowanych NDC na globalne emisje gazów cieplarnianych w 2030 roku
3.4 Postępy członków G20 w realizacji ich celów krajowych (NDC)
3.5 Szczegóły dotyczące zobowiązań członków G20 do osiągnięcia zerowej emisji netto
Rozdział 4 Luka emisyjna
4.1 Wprowadzenie
4.2 Scenariusze rozważane na potrzeby oceny luki emisyjnej do 2030 roku
4.3 Luka emisyjna
4.4 Implikacje temperaturowe luki emisyjnej
Rozdział 5 Przemiany niezbędne do realizacji Porozumienia Paryskiego w zakresie dostaw energii elektrycznej, przemysłu, budownictwa i transportu
5.1 Wprowadzenie
5.2 Zainicjowanie, przyspieszenie i przeprowadzenie transformacji w kierunku zeroemisyjności
5.3 Zasilanie energią elektryczną
5.4 Przemysł
5.5 Transport
5.6 Budynki
Rozdział 6 Transformacja systemów żywnościowych
6.1 Wprowadzenie
6.2 Potrzeby i potencjał transformacyjny
6.3 Oznaki postępu i możliwości dalszych działań
6.4 Jak można przyspieszyć transformację?
Rozdział 7 Transformacja systemu finansowego umożliwiająca realizację Porozumienia Paryskiego
7.1 Wstęp: Potrzeba transformacji systemu finansowego
7.2 Dostosowanie podmiotów systemu finansowego do zmian klimatycznych
7.3 Transformacja systemu finansowego: sześć podejść do porządku publicznego
Bibliografia