Foundations for science-based net-zero target setting in the corporate sector
Kluczowe podstawy jak osiągnąć neutralność klimatyczną przez firmy
Raport z dnia: 01/09/2020
Zgodnie z treścią Porozumienia Paryskiego z 2015 roku, aby zapobiec najgorszym skutkom zmian klimatycznych, konieczne jest zatrzymanie wzrostu temperatury na Ziemi do 1,5°C powyżej poziomu sprzed epoki przemysłowej. Oznacza to, że emisje gazów cieplarnianych muszą skurczyć się o połowę do 2030 roku i osiągnąć zerową emisję netto do 2050 roku. Aby to osiągnąć, kraje i firmy muszą zintensyfikować swoje działania, ponieważ pomimo podejmowanych przez nie zobowiązań dotyczących redukcji emisji, nadal utrzymuje się dramatyczna luka w zobowiązaniach redukcyjnych a zgodnymi z nauką celami. Ostatnie analizy pokazują lukę 20 do 23 gigaton ekwiwalentu dwutlenku węgla (GtCO2e) — między poziomem emisji gazów cieplarnianych przewidywanym na podstawie obecnych polityk i zobowiązań krajowych do 2030 roku, a tym, jakie powinny one być, by ograniczać globalne ocieplenie do 1,5°C. Raport ocenia ratingi temperaturowe wiodących indeksów giełdowych rynków krajów G7. Wskazuje bowiem, że sektor prywatny ma wielki wpływ na sukces przejścia na zrównoważoną, bezemisyjną i odporną na zmiany klimatu gospodarkę. Raport nawołuje też, by firmy ustalały oparte na nauce cele redukcyjne (czyli zgodne z celami Porozumienia paryskiego) w krótkim okresie (do 2030 roku).
Raport z dnia: 09/06/2021
13/11/2022
Heidi Huusko, Anna Kruip, Chloe Baumes, Alberto Carrillo Pineda, Eoin White, Tom Dowdall
34
angielski
Obecny poziom ambicji klimatycznych ze strony korporacji należących do indeksów rynkowych z państw G7, jest uderzająco niewystarczający. Długoterminowe cele redukcyjne muszą zostać poparte krótkoterminowymi planami ograniczenia emisji w wartościach bezwzględnych. Raport ocenia więc ratingi temperaturowe (ustandaryzowana i oparta na nauce miara pozwalająca mierzyć i porównywać działania proklimatyczne firm wiodących indeksów giełdowych rynków krajów G7. Wskazuje bowiem, że sektor prywatny ma wielki wpływ na sukces przejścia na zrównoważoną, bezemisyjną i odporną na zmiany klimatu gospodarkę. Oto główne wnioski z raportu:
Indeksy giełdowe służą jako punkt odniesienia do zrozumienia trendów rynkowych. Jeśli wiodące indeksy krajów nie są zgodne z celami klimatycznymi, cały kapitał będzie pasywnie inwestowany w niezgodną z celami Porozumienia paryskiego gospodarkę. Kiedy spółki notowane w indeksie zmierzają w kierunku bardziej ambitnych działań, może to wpłynąć na całą gospodarkę.
Niestety, przy obecnym poziomie ambicji korporacyjnych dotyczących cięć emisji gazów cieplarnianych, wszystkie indeksy rynku G7 są niewystarczające, czyli dalekie od zgodności z celami klimatycznymi z Porozumienia paryskiego.
Indeksy o wyższym udziale zgodnych z nauką celów redukcyjnych (ang. science-based targets) mają niższe ratingi temperaturowe. Na przykład ponad 70 procent emisji generowanych przez firmy w niemieckim DAX 30 jest obecnie objętych celami naukowymi. Jest to najwyższy odsetek w porównaniu z innymi indeksami. To dlatego DAX uzyskał najlepszy rating temperatury wynoszący 2,2°C.
Żaden rynek nie osiągnął ratingu temperatury na poziomie 2,0°C, a tym bardziej 1,5°C. Na francuskim CAC 40, niemieckim DAX 30, japońskim Nikkei 225 i brytyjskim FTSE 100, 50 procent lub więcej firm osiąga wynik poniżej 3°C. Jednak w przypadku amerykańskiego indeksu S&P 500, włoskiego FTSE MIB i kanadyjskiego SPTSX 60 ponad 70 procent firm osiąga wynik powyżej 3°C.
Ogólnie tylko 38 procent spółek giełdowych w indeksach G7 ujawnia cele redukcyjne do publicznej wiadomości. Spośród tych celów tylko 50 procent zostało zatwierdzonych jako zgodne z poziomem ambicji wymaganym do realizacji celów Porozumienia paryskiego.
Można odblokować ogromny potencjał gospodarek państw G7 w zakresie mitygacji zmian klimatu. Coraz częstsze stosowanie opartego na nauce wyznaczania celów redukcyjnych, zwłaszcza w sektorach o największych emisjach, może spowodować przesunięcie indeksów dla całego kraju w kierunku zrównania z celami z Paryża.
Rządy, instytucje finansowe i inwestorzy muszą wykorzystać swoją władzę regulacyjną i wpływy, aby zachęcać sektor prywatny do przyjmowania celów opartych na nauce we wszystkich branżach. Podmioty korporacyjne z zatwierdzonymi celami muszą podwoić działania na rzecz klimatu, Muszą wdrożyć środki, które będą kaskadowo redukować emisje w całym ich łańcuchu wartości. W ten sposób wysiłki jednego przedsiębiorstwa na rzecz redukcji emisji w zakresie 3 (ang. Scope 3 – pośrednie emisje podmiotu w całym łańcuchu wartości, np. powstałe przy produkcji surowców lub półproduktów) mogą prowadzić do redukcji emisji w działalności innych firm, wpływając korzystnie na całą gospodarkę.
Ambitni liderzy korporacyjni muszą podwoić działania na rzecz polityki klimatycznej. Silne sygnały od biznesu do rządu wspierające ambitną politykę klimatyczną mogą być katalizatorem dla ambitniejszych celów klimatycznych na poziomie krajowym.