Co po węglu? Górnicy o klimacie, transformacji i przyszłości
Polskie górnictwo przez pryzmat transformacji i dekarbonizacji Polski
Raport z dnia: 20/09/2022
Miasta w znacznym stopniu przyczyniają się do zmian klimatu, których skutki będą szczególnie dotkliwe na terenach zurbanizowanych. Jednocześnie mają największy potencjał, żeby zmierzyć się z tym wyzwaniem. Jeśli chcą przetrwać i się rozwijać, muszą włączyć cele klimatyczne do swojej polityki. 29 kwietnia 2019 Instytut Spraw Publicznych opublikował raport, którego celem jest omówienie tych zagadnień i wskazanie możliwych do zastosowania rozwiązań umożliwiających adaptację i mitygację zmian klimatu miastom.
Raport z dnia: 29/04/2019
14/12/2022
Małgorzata Koziarek,
Jacek Kucharczyk,
Dominik Owczarek,
Paulina Sobiesiak-Penszko
23
polski
© Copyright by Instytut Spraw Publicznych, Warszawa 2019
Przedruk materiałów Instytutu Spraw Publicznych w całości lub części jest możliwy wyłącznie za zgodą wydawcy.
Cytowanie i wykorzystywanie danych jest dozwolone z podaniem źródła.
W polskich miastach mieszka około 60% ludności Polski. Miasta są jednocześnie ośrodkami przedsiębiorczości, myśli naukowej, edukacji, kultury i szeroko pojętych usług publicznych. W miastach skupia się potencjał gospodarczy i społeczny, a zarazem są one zarówno istotnym źródłem problemów o zasięgu ponadlokalnym, takich jak emisje gazów cieplarnianych przyczyniające się do zmian klimatycznych, jak i obszarami szczególnie narażonymi na skutki tych zmian, między innymi ze względu na wysoki poziom zurbanizowania oraz zagęszczenie ludności.
Za podjęciem przez miasta działań na rzecz redukcji emisji i adaptacji do zmian klimatu przemawiają polityka klimatyczna UE, a także tendencje obserwowane na rynku energii, które będą miały bezpośredni wpływ na możliwości i koszt zaopatrzenia mieszkańców w energię i ciepło.
Z jednej strony są to: wzrost cen węgla kamiennego, wzrost cen uprawnień do emisji dwutlenku węgla, mające znaczenie cenotwórcze nakłady niezbędne do modernizacji Krajowej Sieci Elektroenergetycznej, a także nieuniknione wycofywanie starych, wysokoemisyjnych jednostek ciepłowniczych. Z drugiej strony zyskują na znaczeniu – obok spadku zużycia energii – ograniczenie kosztów inwestycyjnych siłowni wiatrowych i paneli fotowoltaicznych, a także wzrost sprawności technologii odnawialnych źródeł energii.
Planowanie i wdrażanie rozwiązań dotyczących ochrony klimatu powinno być podporządkowane zasadzie sprawiedliwego przejścia, a więc uwzględniać ochronę interesów mieszkańców, w tym wrażliwych grup społecznych. W praktyce sprawiedliwe przejście obejmuje:
• racjonalne inwestowanie w branże i technologie niskoemisyjne oraz charakteryzujące się wysokim poziomem zatrudnienia. Inwestycje te muszą być podejmowane w ramach odpowiednio przeprowadzonych konsultacji ze wszystkimi, których dotyczą, z poszanowaniem praw człowieka i pracowniczych oraz zasad godnej pracy,
• dialog społeczny i demokratyczne konsultacje z partnerami społecznymi i innymi interesariuszami (w tym mieszkańcami),
• badanie i wczesną ocenę skutków społecznych polityk klimatycznych i ich wpływ na zatrudnienie oraz szkolenie i kształcenie umiejętności, które są kluczowe dla wdrożenia nowych technologii i wsparcia przekształceń w przemyśle,
• ochronę socjalną wraz z aktywnymi politykami rynku pracy,
• lokalne plany dywersyfikacji gospodarczej, wspierające godną pracę i zapewniające mieszkańcom stabilność ekonomiczną. Mieszkańcy nie powinni być pozostawieni sami sobie ze skutkami przemian (transition), ponieważ nie będzie to prowadziło do uczciwego podziału kosztów i korzyści.
Wpływ miast na klimat zależy od tego, w jaki sposób się rozrastają i jak zaspokajają zapotrzebowanie na energię. Samorządy miejskie powinny położyć szczególny nacisk na następujące kierunki działania:
a. miasto zwarte – jako wytyczna planowania przestrzennego i projektowania urbanistycznego,
b. dekarbonizacja wytwarzanej i zużywanej energii,
c. optymalizacja efektywności energii w budynkach (mieszkalnych i niemieszkalnych),
d. tworzenie warunków niskoemisyjnej i zeroemisyjnej mobilności,
e. poprawa gospodarki odpadami.
Zważywszy na konieczność dostosowania się do zmian klimatu, działania miast powinny uwzględniać:
• ochronę i kształtowanie miejskich ekosystemów, zapewnienie retencji wody i spowolnienia spływu wód deszczowych oraz funkcji przewietrzania,
• minimalizację narażenia na powódź – prowadzenie odpowiedniej polityki przestrzennej,
• dostosowanie projektowania i budowy infrastruktury do zmienionych czynników klimatycznych.
Zdolność do sprostania wyzwaniom klimatycznym i energetycznym będzie miała bezpośredni wpływ na perspektywy rozwoju miasta i jakość życia jego mieszkańców.
Wyzwania związane z ochroną klimatu tworzą nową przestrzeń między innymi dla rozwoju innowacyjnych rozwiązań oraz współpracy między samorządami, uczelniami, przedsiębiorstwami i mieszkańcami, a realizacja działań wspierających te cele wymaga odpowiednich planów inwestycyjnych. Działania na rzecz łagodzenia zmian klimatu i zwiększania odporności miast na ich skutki przyczyniają się również do poprawy jakości życia mieszkańców we wszystkich jej wymiarach.