Rok 2024 zapisał się w historii polskiej meteorologii jako najcieplejszy od początku instrumentalnych pomiarów – średnia roczna temperatura w Polsce wyniosła 10,9°C, czyli aż o 2,2°C powyżej normy z lat 1991–2020. Rekordowe temperatury, nietypowe rozkłady opadów i rosnąca liczba zjawisk ekstremalnych świadczą o pogłębiających się zmianach. Raport IMGW-PIB przedstawia precyzyjny obraz stanu klimatu w Polsce w 2024 roku, oparty na szczegółowych danych obserwacyjnych i analizie długoterminowych trendów.
Raport z dnia: 01/07/2025
24/07/2025
Prezentacja została opracowana na podstawie BIULETYNU MONITORINGU KLIMATU POLSKI przygotowywanego przez zespół w składzie: prof. dr hab. ZBIGNIEW USTRNUL, dr DAWID BIERNACIK, mgr KAROLINA WALUS, mgr ANNA CHILIŃSKA, mgr inż. KAMILA WASIELEWSKA, mgr DIANA KOPACZKA-LEPA, mgr KLAUDIA KUSEK.
Materiały uzupełniające opracował zespół: dr GRZEGORZ URBAN, dr JANUSZ FILIPIAK, mgr MICHAŁ KITOWSKI, dr DAWID BIERNACIK, dr MICHAŁ MAROSZ, mgr. inż. BEATA KOWALSKA.
48
polski
Średnia temperatura: 10,9°C, o 2,2°C powyżej normy 1991–2020 i o 0,7°C cieplej niż dotychczasowy rekord z 2019 r.
Rekordowe temperatury odnotowano m.in. we Wrocławiu – 36,5°C (10 lipca) i Suwałkach – –23,8°C (17 stycznia).
Wszystkie miesiące poza listopadem miały temperatury powyżej normy. Największe anomalie:
Luty: +5,8°C
Marzec: +3,6°C
Wrzesień: +3,2°C
Najcieplejszy region: zachodnia część Pasa Nizin – aż 11,8°C średniorocznie.
Od 1951 roku średnia temperatura w Polsce wzrosła o 2,4°C, z najszybszym wzrostem w Podkarpaciu i Karpatach.
Zima 2023/2024 i wiosna 2024 cechowały się rekordowymi odchyleniami – lokalnie nawet ponad +3°C względem normy.
Średnia temperatura wiosny (marzec–maj): 11,1°C – najwyższa w historii pomiarów.
W całym kraju zanotowano ponad 400 burz na stacjach synoptycznych; najwięcej na Kasprowym Wierchu (80) i w Krakowie (73).
Opady gradu wystąpiły łącznie na 6 z 9 monitorowanych stacji – najwięcej przypadków w górach.
Mgły najczęściej obserwowano na stacjach wysokogórskich (ponad 270 dni z mgłą), ale również w Łodzi (134 dni) i Krakowie (115 dni).
Cała Polska była objęta dodatnimi anomaliami temperatury, od +1,8°C do +2,7°C.
Ryzyko przekroczenia ekstremalnych temperatur (termiczne zagrożenia) szczególnie wysokie w:
Lutym i marcu – historycznie najcieplejsze dla tych miesięcy od 1951 r.
Lipcu i wrześniu – wysokie ryzyko przekroczeń maksymalnych temperatur.
Średnia roczna suma opadów: 607,8 mm (99,4% normy), uznana za „normalną” według klasyfikacji Kaczorowskiej.
Skrajne przypadki:
Najwięcej opadów: Kasprowy Wierch – 1407,6 mm
Najmniej: Płock – 444 mm
Największy dobowy opad: Jelenia Góra – 153,4 mm (18 sierpnia)
Ujemny bilans wodny (więcej parowania niż opadów) objął większość kraju w okresie wegetacyjnym – najgłębszy deficyt w centrum i na zachodzie (poniżej –400 mm).
Liczba godzin ze słońcem: od 1722 h (Śnieżka) do 2255 h (Sandomierz).
Anomalie dodatnie na całym obszarze kraju – w Sandomierzu aż +427 h względem normy.
Najczęściej występował kierunek SW (28,4%) – znacznie więcej niż średnia z okresu 1991–2020 (13,5%).
Cyrkulacja sprzyjała adwekcji ciepłych mas powietrza z południowego zachodu.
W ciągu ostatnich 74 lat:
Świnoujście: +14,8 cm
Władysławowo: +16,6 cm
W 2024 roku nie odnotowano stanów alarmowych, ale dominowały poziomy średnie powyżej normy historycznej.