Niniejszy raport opublikowany został przez Global Commission on the Economics of Water (Globalna Komisja ds.. Gospodarki Wodnej) w przededniu Konferencji Wodnej ONZ. Zdaniem ekspertów należących do organizacji, do 2030 roku zapotrzebowanie na wodę może przekroczyć dostępne zasoby o 40 procent. W obszernym dokumencie badawczym szczegółowej analizie poddano globalny system wodny oraz istotę zasobów wodnych dla poszczególnych pastw. Raport analizuje bieżące zagrożenia, a także te, z którymi możemy mieć do czynienia w przyszłości. W raporcie przedstawiono siedem kluczowych zaleceń, które mogą pomóc w rozwiązaniu problemu. Eksperci zaapelowali do państw na całym świecie, by zaczęły traktować wodę jako „dobro wspólne”, interes który należy chronić za wszelką cenę.
Raport z dnia: 31/05/2023
31/05/2023
Global Commission on the Economics of Water
The Global Commission on the Economics of Water
96
angielski
Obieg wody w przyrodzie jest jednym z podstawowych elementów życia na Ziemi oraz sprawiedliwej, zrównoważonej i odpornej gospodarki. Jest to globalne dobro wspólnie łączące wszystkie 17 Celów Zrównoważonego Rozwoju (SDG), głęboko powiązane z różnorodnością biologiczną i klimatem oraz zapewniające jednocześnie stabilne podstawy dla dobrostanu ludzi i zdrowia ekosystemów. Obieg wody w przyrodzie jest zatem niezbędny zarówno dla dobrobytu społeczno-gospodarczego, jak i ekologicznego.
Prawidłowo funkcjonujący obieg wody w przyrodzie może zapewnić zrównoważony rozwój dla wszystkich. Wymaga to jednak przyjęcia nowych ram, wykraczających poza konwencjonalne myślenie ekonomiczne. Wymaga nowego systemowego podejścia do wody, gospodarki i społeczeństwa, w tym pełnego uwzględnienia różnych kolorów wody — wody niebieskiej (rzek, warstw wodonośnych, jezior i zbiorników wodnych) i wody zielonej (wody w glebie – wilgotności gleby – podtrzymującej całą roślinność i parowanie z lądu) oraz jej pełnego zrozumienia w skali geograficznej.
Globalny kryzys wodny polega na deficycie oraz nadmiarze wody w różnym czasie i położeniu geograficznym, jak również na złej jakości wód w skali globalnej. Obieg wody w przyrodzie od zawsze był zaburzany przez ludzi, natomiast obecnie to zaburzenie dotyka w zbyt dużym stopniu wody słodkiej, a dokładniej – opadu atmosferycznego. To zaburzenie spowodowane jest z jednej strony klimatem, z drugiej – zmianami środowiskowymi w skali globalnej i regionalnej, w połączeniu z lokalnymi zmianami w obiegu wody, spowodowanymi jej niewłaściwym wykorzystaniem i nadmiernym poborem. Kluczowymi czynnikami kryzysu wodnego są rosnąca populacja, rozwój gospodarczy, zasadochłonne i nieefektywne technologie, urbanizacja, głębokie niedoinwestowanie, korupcja, niesprawiedliwa i nieracjonalna konsumpcja oraz zmiana klimatu. Istniejące bariery ekonomiczne, prawne, instytucjonalne i polityczne utrudniają tworzenie polityki zrównoważonego zarządzania zasobami wodnymi od poziomu lokalnego do globalnego.
Bez zmiany sposobu zarządzania wodą kryzys wodny będzie się pogłębiał, zaostrzając istniejące już nierówności. Miliony ludzi umierają każdego roku z powodu spożywania zanieczyszczonej wody i żywności. Dodatkowe 1,3 miliarda ludzi może do 2050 roku stać się poważnie zagrożonymi brakiem bezpieczeństwa żywnościowego z powodu stresu cieplnego i braku bezpieczeństwa wodnego, przy nieodwracalnej utracie ekosystemów i bioróżnorodności w ramach dotychczasowych działań. Brak kontroli poboru i zużycia wody zwiększy zagrożenia klimatyczne i przyspieszy kryzys różnorodności biologicznej, wpływając na dobrobyt zarówno biednych, jak i bogatych.
Autorzy podkreśla możliwości przyjęcia transformacyjnego celu, jakim jest traktowanie wody jako globalnego dobra wspólnego, zauważając, że pełna realizacja tych korzyści wymaga skutecznych działań wielostronnych i zróżnicowanych partnerstw. Autorzy twierdzą, że traktowanie wody jako zasady organizacyjnej i wody jako globalnego dobra wspólnego ożywi działania wielostronne, a w rozdrobnionym i kontestowanym świecie świecie, promować dobrobyt, dobrostan ludzi i zdrowie ekosystemów dla wszystkich do 2050 roku.